Het aanbod Franse films op Netflix wordt steeds groter. Sinds begin september zijn er weer een hele reeks Franse films toegevoegd. Van recente titels tot klassiekers. We lichten er enkele voor je uit!
Deux jours à tuer
Antoine is een man van net tweeënveertig jaar, die op het oog alles heeft wat zijn hart kan begeren: een goede baan, mooie vrouw, twee schattige kinderen, een mooi huis, leuke vrienden. Toch, op zijn verjaardag, breekt hij in enkele uren tijd het leven af dat hij in die tijd heeft opgebouwd. Deux jours à tuer is een film die aan het denken zet en die na afloop nog lang blijft nagalmen, onder meer door de diepzinnige muziek die onder de aftiteling te horen is – het door zanger/acteur Serge Reggiani gezongen Le temps qui reste. Wat de film bovenal zo krachtig maakt is de sublieme prestatie van acteur Albert Dupontel. Hij kruipt in de huid van zijn personage en weet als geen ander uitting te geven aan alle verschillende emoties die er in de film te zien zijn.
La tête en friche
Klusjesman Germain (Gérard Depardieu) is een logge goedzak in een dorpje ergens in Frankrijk. Hij werkt af en toe, is vaak in het plaatselijk café te vinden, woont in een caravan in de tuin van zijn moeder, heeft een lieve vriendin en is bovenal erg eenvoudig. Wanneer het bijvoorbeeld over de schrijver Guy de Maupassant gaat. zegt hij dat hij daar wel eens van gehoord heeft, en dat het net zoiets is als de ‘Guide Michelin’. Dat hij zo simpel is heeft hem nooit erg dwars gezeten, hij heeft er eenvoudigweg nooit echt bij stilgestaan. Dat alles verandert wanneer hij kennismaakt met de bejaarde Margueritte.
Les adoptés
Les Adoptés van regisseur Mélanie Laurent is het verhaal van een familie. Een familie van vrouwen wier levens vaak op de kop zijn gezet, maar die met de tijd geleerd hebben om de stormen te bedwingen. Mannen spelen maar een kleine rol in dit leven, en wanneer een van hen verliefd wordt, wankelt alles. Het evenwicht moet opnieuw worden gevonden en iedereen doet zijn best, zo goed als het kan…
L’Avare
Voor de fans van Louis de Funès is er ook weer een nieuwe film toegevoegd. In L’Avare, een verfilming van het gelijknamige toneelstuk van Molière, vertolkt hij de rol van Harpagon. Deze vrek heeft een kist met goudstukken, en wantrouwt zelfs zijn eigen zoon en dochter.
Flic ou voyou
Een ouderwetse policier met Jean-Paul Belmondo in de hoofdrol. In Nice heerst een bende-oorlog, met aan de ene kant l’Auvergnat en aan de andere kant Le Corse. Aan commissaris Stanislas Borowitz de taak om de bendeleden uit te schakelen en een eind te maken aan de corruptie bij de plaatselijke politie.
Paris
Paris een kleurrijke, sfeervolle en bij vlagen humoristische mozaïekfilm over Parijs. De hoofdstad staat centraal in dit portret: het is een stad waarin iedereen langs elkaar heen leeft, een stad waarvan de bewoners het contact met elkaar verloren hebben en waar het leven niet meer ten volle genoten wordt. De film zit vol mooie beelden uit de stad en is een must voor iedereen die de stad een warm hart toedraagt.
Partir, revenir
Oorlogsklassieker van filmmaker Claude Lelouch, met onder meer Annie Girardot. Tijdens de oorlog duikt het Joodse gezin Lerner onder bij vrienden in een kasteel op het Franse platteland. Op een dag verschijnen Duitse soldaten op het kasteel. De Lerners trachten te ontsnappen, maar ze worden gedeporteerd. Enkele jaren later keert Salomé Lerner terug als enige overlevende. Ze is vastbesloten om erachter te komen wie haar gezin verraden heeft. Wanneer ze veertig jaar later in Parijs een jonge pianist hoort spelen, gelooft ze dat hij de reïncarnatie is van haar gestorven broer.
Comme une image
Comme une image is een sterk geschreven menselijk drama dat zich afspeelt temidden van de Parijse intelligentsia. Een omgeving van mensen die vooral een essentieel onderdeel van menselijke communicatie missen: de liefde. Pas in de allerlaatste scène zien we iets waar we de hele film al op lopen te wachten: een arm om de schouder, en de stem van Lolita die vraagt: ‘Heb je het koud?’ Agnès Jaoui’s intelligente film toont wat er gebeurt op het moment dat we dát vergeten: die arm om de schouder en die pure interesse in wat andere mensen bezighoudt.
